افزایش مقاومت به سرما:
پتاسیم باعث تنظیم فشار اسمزی سلول‌ها و تجمع قندها در بافت گیاه می‌شود. این موضوع مقاومت در برابر یخبندان را بیشتر می‌کند.
بهبود چوبی شدن شاخه‌ها:
درختان در پاییز نیاز دارند شاخه‌های جوانشان چوبی شوند تا در زمستان آسیب نبینند. پتاسیم در این فرآیند نقش کلیدی دارد.
ذخیره‌سازی مواد غذایی برای بهار:
گیاه در پاییز بخشی از عناصر غذایی را در ریشه‌ها و تنه ذخیره می‌کند. پتاسیم و نیتروژن نیتراتی در متابولیسم و ذخیره‌سازی قندها و پروتئین‌ها مؤثرند.
بهبود کیفیت میوه‌های پاییزه:
در محصولاتی مثل انگور، انار یا مرکبات، مصرف محدود نیترات پتاسیم در اوایل پاییز باعث افزایش قند و بهبود رنگ میوه می‌شود.
نباید نیتروژن زیاد بدهیم: چون رشد رویشی را تحریک کرده و گیاه دیر وارد خواب می‌شود → خطر سرمازدگی.
در اواخر پاییز (آبان–آذر) مصرف کودهای ازته توصیه نمی‌شود.
اگر خاک کمبود پتاسیم دارد، می‌توان بیشتر روی بخش پتاسیم تأکید کرد (مثلاً استفاده از سولفات پتاسیم به‌جای نیترات پتاسیم در زمان نزدیک به خواب).
محلول‌پاشی برگی
غلظت: ۲ تا ۳ در هزار
زمان: بعد از برداشت محصول و اوایل پاییز
اثر: سریع و برای تقویت شاخه‌ها و برگ‌ها مفید
مصرف خاکی (کودآبیاری)
مقدار: حدود ۲۰ تا ۳۰ کیلوگرم در هکتار (بسته به آزمون خاک)
زمان: اوایل پاییز، همراه با آبیاری
اثر: افزایش پتاسیم در خاک و بهبود جذب توسط ریشه